Ετικέτα: εξέλιξη

obligato προβολή των υποταγμένων, δωδεκαφωνία ισάξιοι όλοι

Την προβολή αυτού που ήταν άλλοτε υποταγμένο, δηλαδή της σημασίας…

Την προβολή αυτού που ήταν άλλοτε υποταγμένο, δηλαδή της σημασίας των κάτω φωνών, του παραμερισμού του χαρακτήρα της υποτέλειας που είχαν. Με αυτόν τον τρόπο σφραγίζει ο συνθέτης πάνω στο έργο του την κοινωνική πρόθεση. Η δωδεκαφωνία, η οποία στηρίζεται στην ιδέα του Schönberg για 12 ισάξιους φθόγγους, που αναφέρονται μόνο ο ένας στον άλλο, καθρεφτίζει μια σημερινή κοινωνική κατάσταση.

αναμόρφωση ρυθμού, μελωδίας, αρμονίας, αμηχανία

Η ριζική αναμόρφωση του ρυθμού, της μελωδίας και της αρμονίας…

Η ριζική αναμόρφωση του ρυθμού, της μελωδίας και της αρμονίας, δηλαδή των τριών γνωστών στοιχείων της μουσικής. Έτσι ο ακροατής της σύγχρονης μουσικής βρίσκεται σε μεγάλη αμηχανία, γιατί δεν αισθάνεται το σωματικό-φωνητικό στήριγμα, στο οποίο έχει συνηθίσει και με το οποίο έχει συνδέσει τη μουσική ακρόαση.

16ος όργανα ό,τι και οι φωνές, μετά στο πλαίσιο φωνητικής αντίληψης, σήμερα περισσότερο ως όργανα

Έως το 16ο αιώνα τα όργανα έπαιζαν ό,τι ακριβώς θα τραγουδούσε…

Έως το 16ο αιώνα τα όργανα έπαιζαν ό,τι ακριβώς θα τραγουδούσε και μια ανθρώπινη φωνή. Αργότερα αναπτύσσονται οι δυνατότητές τους, και δημιουργείται η τεράστια φιλολογία της καθαρά οργανικής μουσικής. Ωστόσο, εξακολουθούν πάντα να κινούνται μέσα στα πλαίσια αυτής της φωνητικής αντίληψης. Στη σημερινή μουσική, όμως, τα όργανα αποδεσμεύονται από την αντίληψη αυτή και χρησιμοποιούνται περισσότερο ως όργανα και λιγότερο ως “φωνές”.

νέα ομοφωνία, ηχητικό κράμα, ηχητική δέσμη, διαφορές ύψους, πλάτους, πυκνότητας, μελωδία – οριζόντια εξέλιξη, αρμονία – συνηχήσεις

Η μελωδία και η αρμονία στην νέα ομοφωνία δημιουργούν…

Η μελωδία και η αρμονία στην νέα ομοφωνία δημιουργούν ένα ηχητικό κράμα, ή ηχητική δέσμη, με διαφορές ύψους, πλάτους και πυκνότητας, που διατηρεί ως κοινό στοιχείο με τι μελωδία την οριζόντια εξέλιξη και διαμόρφωσή της και ως κοινό στοιχείο με την αρμονία, τις συνηχήσεις.

χάνεται η σταθερή αίσθηση του ρυθμού, αφηριμένη αντίληψη διαφορών, αποκλείεται η σωματική κίνηση

Μια βαθιά μεταβολή στην ουσία του ρυθμού και στην αντίληψή του…

Μια βαθιά μεταβολή στην ουσία του ρυθμού και στην αντίληψή του: η σταθερή αίσθηση του ρυθμού, που προκαλούσε και ταυτόχρονα στηριζόταν πάνω στις λανθάνουσες κανονικές κινήσεις του σώματος, χάνεται, για να μείνει στη θέση της μια αφηρημένη αντίληψη αγωγικών διαφορών, που αποκλείει τη συνδρομή της σωματικής κίνησης.

ποιητικό μέτρο, μουσικό μέτρο, κατάργηση τονικότητας, κλονισμός ρυθμού

Από την αρχή ο ρυθμός ήταν δεμένος με το ποιητικό μέτρο…

Από την αρχή ο ρυθμός ήταν δεμένος με το ποιητικό μέτρο. Με την εξέλιξη της αρμονίας, δημιουργείται το μουσικό μέτρο. Από τον 17ο αιώνα η αρμονία, ο ρυθμός και το μέτρο συνδέονται με μια σχέση άμεσης αλληλοεξάρτησης. Η κατάργηση του τονικού συστήματος κλονίζει και την βάση του ρυθμού.

χορός, μελωδία

Με τον χορό (ρυθμός και κίνηση του σώματος)…

Με τον χορό (ρυθμός και κίνηση του σώματος) και την μελωδία (τραγούδι, λόγος).

πόλεμος, μεταπολεμικό χάος, μηχανές, άπειρο, ατομικισμός

Το πολεμικό και μεταπολεμικό χάος, η επίδραση της μηχανής…

Το πολεμικό και μεταπολεμικό χάος, η επίδραση της μηχανής πάνω στον άνθρωπο, η διείσδυση του ανθρώπου στο άπειρο, ο ξέφρενος ατομικισμός των σύγχρονων συνθετών. Όλα αυτά είναι εξηγήσεις που δεν μπορούν να σταθούν.

Ars nova, nuove musiche

Οι ιστορικοί υπενθυμίζουν την “Ars nova”…

Οι ιστορικοί υπενθυμίζουν την “Ars nova”, τη συνειδητή στροφή προς νέες μουσικές κατακτήσεις στις αρχές του 14ου αιώνα, και τις “Nuove musiche” στις αρχές του 17ου αιώνα.

πολυφωνία 16ου – μπαρόκ, μπαρόκ – ομοφωνία κλασικισμού, αντιρομαντική κρίση

Το πέρασμα από την πολυφωνία του 16ου αιώνα…

Το πέρασμα από την πολυφωνία του 16ου αιώνα στην ομοφωνία του πρώιμου μπαρόκ. Το πέρασμα από την πολυφωνία του τελευταίου μπαρόκ στην ομοφωνία της προκλασικής και κλασικής περιόδου. Η “αντιρομαντική κρίση” του 20ου αιώνα, ως απάντηση στον γιγαντισμό του Βάγκνερ.

μορφολογία, εξάντληση δυνατοτήτων, τυποποίηση, κορεσμός

Η φυγή προς το απλό αφορά περισσότερο τη μορφολογική δομή…

Η φυγή προς το απλό αφορά περισσότερο τη μορφολογική δομή των έργων και υπαγορεύεται από την εξάντληση των μορφοπλαστικών δυνατοτήτων της τεχνοτροπίας μιας εποχής. Η εξάντληση αυτή ακολουθείται από την τυποποίηση και τον κορεσμό, που ωθεί μοιραία προς νέες και φυσικά απλές ακόμη μορφές

απλό προς σύνθετο

Μια πορεία από το πιο απλό προς το πιο σύνθετο…

Μια πορεία από το πιο απλό προς το πιο σύνθετο, που αφορά κυρίως την αρμονική δομή των έργων (όλο και πιο σύνθετες αρμονικές σχέσεις, όλο και μεγαλύτερος βαθμός διαφωνίας).