Ετικέτα: ιμπρεσιονισμός

Τουραντό, Πουτσίνι, Ντεμπισί, Ραβέλ, Στράους, ψυχολογική έκφραση, Σένμπεργκ, Μπεργκ, νεοκλασικισμός, ατονική

Η πρώτη όπερα που ξεπερνά τον φορμαλισμό του παρελθόντος…

Η πρώτη όπερα που ξεπερνά τον φορμαλισμό του παρελθόντος και συντάσσεται σύμφωνα με τις αρχές του εξπρεσιονισμού είναι η Τουραντό (1924) του Πουτσίνι.

Ο γαλλικός Ιμπρεσιονισμός, μετρά τρεις μόνο όπερες: Πελλέας και Μελισσάνθη (1902) του Ντεμπισί και δύο μονόπρακτες (Ισπανική Ώρα και Το Παιδί με τα Μάγια) του Ραβέλ.

Στη Γερμανία την όπερα εκπροσωπούν οι διάδοχοι του Βάγκνερ και κυρίως ο Ρίχαρντ Στράους, ο οποίος δημιουργεί την “ψυχολογική έκφραση” κατά το πρότυπο του Φρόυντ, που συμβάλλει στην εξέλιξη του εξπρεσιονιστικού μουσικού θεάτρου των Σέμπεργκ και Μπέργκ. Παράλληλα οδηγεί στο νεοκλασικισμό.

Η γλώσσα της όπερας του 20ου αιώνα είναι ατονική ή τονική με ατονικές αναφορές.

σουρεαλιστής, νεοκλασικιστής, βαγκνερισμός, ρομαντισμός, ιμπρεσιονισμός, χιουμορ

Σουρεαλιστής, νεοκλασικιστής και πολλά άλλα…

(1866 – 1925). Σουρεαλιστής, νεοκλασικιστής και πολλά άλλα (κυβιστής, ντανταϊστής, νεοελληνιστής) αντιδρά στο βαγκνερισμό, στο ρομαντικό λυρισμό και στον ιμπρεσιονισμό και στολίζει τη μελωδία του με χιουμοριστικά σχόλια. Έγραψε κομμάτια για πιάνο και ορχήστρα, οπερέτες, μπαλέτα, για τα οποία συνεργάστηκε με τους Κοκτό και Πικάσο, όπως π.χ. Σωκράτης για τέσσερις σοπράνο και ορχήστρα δωματίου, Συμφωνικό Δράμα σε ύφος “νεοελληνικό” κ.ά.

Ευρώπη, Αμερική, 1920, Ντεμπισί, Σένμπεργκ, κλασικές αρχές, απλότητα, γέφυρα, ατονικότητα, νεο-τονικότητα

Κίνημα που εμφανίστηκε στην Ευρώπη και στην Αμερική…

Κίνημα που εμφανίστηκε στην Ευρώπη και στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα (γύρω στα 1920) κάτω από την επίδραση του Ιμπρεσιονισμού του Ντεμπισί και του Εξπρεσιονισμού του Σένμπεργκ. Πρόκειται για μια επιστροφή στις κλασικές αρχές σύνθεσης. Με μια αρχαϊκή απλότητα αντιτίθεται στα σύγχρονά του κινήματα αλλά και στο ρομαντισμό. Ο νεοκλασικισμός λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στον 20ο αιώνα και στο παρελθόν. Από την ατονικότητα του Σένμπεργκ, οι συνθέτες επιχειρούν να φτάσουν στην τονικότητα του παρελθόντος με μια νέα αντίληψη (νεο-τονικότητα).

Γάλλος, Πυρηναία, Βάσκα, ιμπρεσιονισμός, 20 ετών, Δάφνις και Χλόη, Νιζίνσκι

Γάλλος συνθέτης που γεννήθηκε…

(1875 – 1937) Γάλλος συνθέτης που γεννήθηκε στα Πυρηναία από μητέρα Βάσκα και σπούδασε στο Παρίσι πιάνο και σύνθεση. Οι συνθέσεις του διεύρυναν και εμπλούτισαν το κίνημα του ιμπρεσσιονισμού στη μουσική. Στα είκοσι χρόνια του παρουσιάζει τις πρώτες συνθέσεις του.

Λίγο πριν από τον Α‘ Παγκόσμιο πόλεμο παρουσιάζεται το μπαλέτο του Δάφνις και Χλόη (με τους κορυφαίους χορευτές Νιζίνσκι και Καρσάβινα).

Άλλα έργα: Η μάνα μου η χήνα, πέντε κομμάτια για πιάνο με τέσσερα χέρια, Τρία Ποιήματα του Μαλαρμέ για φωνή και σολιστική ομάδα οργάνων, Τάφος του Κουπρέν, σουίτα στη μνήμη των στρατιωτών που έπεσαν στον πόλεμο, Το παιδί και τα Μάγια, όπερα από ένα παραμύθι, δύο κονσέρτα για πιάνο, λίντερ, το δημοφιλέστατο Μπολερό.

Ντεμπυσσύ, 1908, πιάνο, 6 κομμάτια, Jimbo,

Η σουίτα Παιδική Γωνιά για σόλο πιάνο…

Η σουίτα Παιδική Γωνιά για σόλο πιάνο γράφτηκε το 1908. Ο Ντεμπυσσύ την αφιέρωσε στη μικρή του κόρη που ήταν τότε 3 χρονών. Το Νανούρισμα του Jimbo είναι το δεύτερο από 6 μικρά κομμάτια που αποτελούν τη σουίτα. Είναι πολύ ήρεμο στο χαρακτήρα και ξεκινά από τις πολύ χαμηλές νότες του πιάνου.

Γάλλος, ιμπρεσιονισμός, συνηχήσεις, εικόνες, χρώματα

Γάλλος συνθέτης, κύριος εκπρόσωπος του…

(1862 – 1918) Γάλλος συνθέτης, ο κύριος εκπρόσωπος του ιμπρεσιονισμού. Χρησιμοποίησε συνηχήσεις που δεν χρησιμοποίησαν συνθέτες πριν απ’ αυτόν και προσπαθεί να περιγράψει με τη μουσική του εικόνες και χρώματα.

Ξεκινά στο Παρίσι τη μουσική του παιδεία από δέκα χρόνων με μαθήματα πιάνου και συνεχίζει με τη σύνθεση.

Έργα: Πελλέας και Μελισσάνθη (του Μ. Μέτερλινγκ) όπερα, χωρίς άριες και σε μεγάλο βαθμό απαγγελία. Θάλασσα συμφωνικό, Εικόνες για πιάνο, Εικόνες για ορχήστρα, Το Μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού σκηνική μουσική, Πρελούντια για πιάνο, Παιχνίδια μπαλέτο, σονάτες για δύο ή τρία όργανα και πολλά άλλα.