Ετικέτα: σακουχάτσι

Γκαγκάου, θέατρο Νο, οργανική μουσική, καμπούκι, τάικο

α) Τρεις κατηγορίες παραδοσιακής μουσικής:

• Μουσική για το θέατρο Γκαγκάκου: “Ευγενική μουσική”, αναφέρεται στην αυλική μουσική της Ιαπωνίας. Το τονικό σύστημα και οι κλίμακές του προέρχονται από την κινεζική θεωρία. Τα όργανα παίζουν με λιτό τρόπο. Το τραγούδι eίναι ουσιαστικά ένας τρόπος απαγγελίας (ρετσιτατίβο) που χρησιμοποιεί τονικες διακυμάνσεις. Σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιείται το βιμπράτο και το μέλισμα.
• Μουσική για το θέατρο Νο: Εμφανίζεται τον 14ο αιώνα και θεωρείται ύψιστη μορφή σύνθεσης, λογοτεχνίας, θεάτρου και μουσικής. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της μουσικής είναι ο ρυθμός της που βασίζεται σε μέτρα οκτώ χτυπων. Το τραγούδι βασίζεται σε 12σύλλαβους στίχους (7+5)
• Οργανική μουσική για το κότο, το σαμιζέν και το σακουχάτσι.
• β) άλλες μορφές: Καμπούκι, Τύμπανα Τάικο.

κότο, σαμιζέν, σακουχάτσι

Κότο: χορδόφωνο όργανο κινέζικης προέλευσης μήκους περίπου 1,80μ. με 13 χορδές και 13 μεταφερόμενα τάστα κατά μήκους του οργάνου. Τα τάστα ρυθμίζονται στη θέση που πρέπει πριν την κάθε εκτέλεση. Οι εκτελεστές για να χτυπούν τις χορδές φορούν στα δάχτυλα τρεις πένες προσαρμοσμένες σε μεταλλικές δαχτυλήθρες

Σαμιζέν: σημαίνει τρεις χορδες, είναι χορδοφωνο που παίζεται με πλήκτρο. Το μήκος του είναι όσο μιας κιθάρας αλλά με μικρότερο βραχίονα και χωρίς τάστα. Το ορθογώνιο ηχείο του είναι καλυμμένο και από τις δύο πλευρές με δέρμα γάτας ή σκύλου για να ενισχύεται ο ήχος του. Οι χορδές του είναι φτιαγμένες από μετάξι. Ο εκτελεστής τυλίγει τα δάχτυλα του αριστερού του χεριού με λίγο ύφασμα για να μπορεί να γλιστρά το χέρι στις χορδές.

Σακουχάτσι: αερόφωνο από καλάμι με επιστόμιο-απλη οπή, που κρατιέται κάθετα. Το όνομα του σημαίνει 1.8 ποδια, που είναι και το μήκος του. Χρησιμοποιούνταν από τους βουδιστές μοναχούς για διαλογισμό. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην ποπ μουσική της δεκαετίας του 80.