Ετικέτα: Χατζιδάκις

1962, Σολομός, Αργυράκη, μιούζικαλ, νούμερα, τραγούδια, δρώμενα, προβολή φιλμ, κάτοικοι ενός δρόμου, φωτογράφος, Χορν

Το 1962 ο Χατζιδάκις ανέβασε την “Οδό Ονείρων”…

Το 1962 ο Χατζιδάκις ανέβασε την “Οδό Ονείρων”, δημιουργώντας μια παράσταση-σταθμό για το ελληνικό μουσικό θέατρο σε σκηνοθεσία Α. Σολομού, σκηνικά και κοστούμια Μ. Αργυράκη.

Η “Οδός Ονείρων” ήταν ένα ιδιότυπο μιούζικαλ. Μια σειρά από νούμερα, τραγούδια, χορευτικά δρώμενα που συνοδεύονταν από τη μουσική του Μ. Χατζιδάκι, καθώς και την προβολή ενός μικρού φιλμ (πρωτοφανές για τα θεατρικά δεδομένα της εποχής), με πρωταγωνιστές το Μ. Χατζιδάκι, τη Ρ. Βλαχοπούλου και το Μ. Αργυράκη. Το κάθε τι που διαδραματιζόταν, αφορούσε στους κατοίκους ενός δρόμου, μιας γειτονιάς. Πρωτεύοντα ρόλο σ´ όλη την παράσταση έπαιζε ο “φωτογράφος” (Δημήτρης Χορν) που εκπλήρωνε τα όνειρα όλων των ηρώων.

1948, αντιδράσεις, περιθωριακή μουσική, αποδεκτή από ανώτερες τάξεις

Το 1949, ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει μια διάλεξη…

Το 1949, ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει μια διάλεξη σχετικά με το ρεμπέτικο, υποστηρίζοντας το, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην τότε συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία, αλλά τελικά άνοιξε το δρόμο σε αυτήν τη μέχρι τότε περιθωριακή μουσική, ώστε να γίνει αποδεκτή από ανώτερες κοινωνικά τάξεις.

1960, κοινωνικός χώρος, κοσμικά κέντρα, μεγάλες ορχήστρες, εμπορευματοποίηση, σουξέ, σταρ, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, πνοή

Τη δεκαετία του 1960 αλλάζει και ο κοινωνικός χώρος…

Τη δεκαετία του 1960 αλλάζει και ο κοινωνικός χώρος όπου θα μπορούσε να ευδοκιμήσει το τραγούδι. Δημιουργούνται πλέον “κοσμικά κέντρα” με μεγάλες ορχήστρες, σε αντίθεση με τους μικρούς χώρους όπου ακούγονταν τα ρεμπέτικα την προηγούμενη περίοδο με μικρά σύνολα μουσικών. Παρατηρείται επίσης μια τάση για εμπορευματοποίηση του λαϊκού τραγουδιού, με τη δημιουργία “σουξέ” και “σταρ”.

Από την άλλη πλευρά εμφανίζονται ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις, που δίνουν άλλη πνοή στο λεγόμενο λαϊκό τραγούδι.

τουρκοκρατία, εκτός νόμου, λαϊκά στρώματα, εργάτες, μικρομεσαίοι, περιθωριακοί, χασάπικα, ζεϊμπέκικα, συρτά, καλαματιανά, μπάλλοι, καρσιλαμάδες, τσιφτετέλια, μανέδες, βαλς, καντάδες, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μαμαγκάκης

Ο όρος ρεμπέτης ανάγεται στην περίοδο…

Ο όρος ρεμπέτης ανάγεται στην περίοδο της τουρκοκρατίας και σημαίνει αυτόν που ζει εκτός νόμου, έξω από τους κανόνες της κοινωνίας. Κάτω από τον όρο ρεμπέτικο στεγάστηκαν κατά καιρούς τραγούδια που εκφράζουν διάφορα λαϊκά στρώματα, τους εργάτες, τους μικρομεσαίους, τους περιθωριακούς: από χασάπικα και ζεϊμπέκικα μέχρι συρτά, καλαματιανιά και μπάλλους, από καρσιλαμάδες και τσιφτετέλια μέχρι σέρβικους μανέδες, λαϊκά βαλς και λαϊκές καντάδες.

Μεγάλοι μουσικοί, όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης και Νίκος Μαμαγκάκης, έγραψαν –με βάση το ρεμπέτικο– τραγούδια, που δεν είχαν καμία σχέση με το περιθώριο και συνέβαλλαν με τον τρόπο αυτό στην απαλλαγή του ρεμπέτικου από την έννοια του περιθωριακού τραγουδιού και τη μουσική “νομιμοποίησή” του.

1960, υψηλή αισθητική, στοιχεία λαϊκής, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Λοΐζος, ποίηση

Την δεκαετία του 1960, μια ομάδα συνθετών έδωσε μια καλλιτεχνική…

Την δεκαετία του 1960, μια ομάδα συνθετών έδωσε μια καλλιτεχνική παραγωγή υψηλής αισθητικής, αξιοποιώντας και αναδεικνύοντας στοιχεία της λαϊκής μουσικής μέσα στις συνθέσεις τους.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος και άλλοι σπουδαίοι μουσικοί προσπάθησαν να αναδείξουν το “έντεχνο” τραγούδι μελοποιώντας ποίηση κορυφαίων ποιητών (όπως ο Οδ. Ελύτης, ο Γ. Ρίτσος, ο Γ. Σεφέρης, ο Ν. Γκάτσος κ.ά.).

1940, Χατζιδάκης, Ποτέ την Κυριακή, όσκαρ, Θεοδωράκης, Μαμαγκάκης, Λοΐζος, Πλέσας, Ξαρχάκος

Από τη δεκαετία του 1940 γράφεται μουσική για κινηματογράφο…

Από τη δεκαετία του 1940 γράφεται μουσική για κινηματογράφο και διακρίνονται οι πρώτοι συνθέτες. Στα χρόνια που ακολουθούν, όλοι οι σημαντικοί συνθέτες της Ελλάδας (όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος κέρδισε για την ταινία “Ποτέ την Κυριακή” βραβείο όσκαρ καλύτερης μουσικής, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης κ.ά.) πέρασαν από το χώρο της κινηματογραφικής μουσικής.

Παραδείγματα: Μάνος Λοΐζος – Ευδοκία, Μίμης Πλέσσας – Κορίτσια για φίλημα, Σταύρος Ξαρχάκος – Ρεμπέτικο, Μάνος Χατζιδάκις – Ποτέ την Κυριακή, Μίκης Θεοδωράκης – Zorbas the Greek.

Β. Παπαθανασίου

Γκ. Λίγκετι

Τζ. Κραμπ

παραδοσιακό

Ε. Γκρίηγκ

Μ. Χατζιδάκις

Λ. Μπέριο

Γκ. Χέντελ

Α. Ντβόρζακ

Μ. Λοΐζος

Ι. Ξενάξης

Ζ. Κόνταϊ

Κ. Ντεμπισύ

Π. Τσαϊκόφσκι

Π. Τσαϊκόφσκι