Ετικέτα: λαϊκό

1960, κοινωνικός χώρος, κοσμικά κέντρα, μεγάλες ορχήστρες, εμπορευματοποίηση, σουξέ, σταρ, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, πνοή

Τη δεκαετία του 1960 αλλάζει και ο κοινωνικός χώρος…

Τη δεκαετία του 1960 αλλάζει και ο κοινωνικός χώρος όπου θα μπορούσε να ευδοκιμήσει το τραγούδι. Δημιουργούνται πλέον “κοσμικά κέντρα” με μεγάλες ορχήστρες, σε αντίθεση με τους μικρούς χώρους όπου ακούγονταν τα ρεμπέτικα την προηγούμενη περίοδο με μικρά σύνολα μουσικών. Παρατηρείται επίσης μια τάση για εμπορευματοποίηση του λαϊκού τραγουδιού, με τη δημιουργία “σουξέ” και “σταρ”.

Από την άλλη πλευρά εμφανίζονται ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις, που δίνουν άλλη πνοή στο λεγόμενο λαϊκό τραγούδι.

1945-1960, μετάβαση, εξέλιξη, Τσιτσάνης, κλίμακες, κούρδισμα

Την περίοδο 1945 – 1960 παρατηρείται μετάβαση από το ρεμπέτικο…

Την περίοδο 1945 – 1960 παρατηρείται μετάβαση από το ρεμπέτικο στο λαϊκό αστικό τραγούδι, που αποτελεί εξέλιξη του ρεμπέτικου και ξεκινά από το Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος εξευρωπαΐζει τις κλίμακες και αλλάζει το κούρδισμα του μπουζουκιού.

Β΄ Παγκόσμιος, Βέμπο

Κατά τη διάρκεια του Β ́ Παγκόσμιου Πολέμου…

Κατά τη διάρκεια του Β ́ Παγκόσμιου Πολέμου δημιουργήθηκαν τα αντιπολεμικά τραγούδια ενώ το ρεμπέτικο εξελίχθηκε και επηρέασε τη διαμόρφωση ενός άλλου είδους που ονομάστηκε λαϊκό. Διάσημη αυτή την εποχή ήταν η τραγουδίστρια αντιπολεμικών τραγουδιών Σοφία Βέμπο, η οποία ονομάστηκε και “τραγουδίστρια της Νίκης”.

Ο Μάνος Λοΐζος γεννήθηκε το 1937…

(1937 – 1982) Ο Μάνος Λοΐζος γεννήθηκε το 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και πέθανε στη Μόσχα το 1982. Από πολύ μικρός σπούδασε βιολί και αργότερα πιάνο και θεωρητικά. Στην αναζήτηση του προσωπικού του ύφους, επηρεάστηκε από το Μάνο Χατζιδάκι και το Μίκη Θεοδωράκη.

Το 1962, έγινε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (Σ.Φ.Ε.Μ.), που δημιουργήθηκε με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Την ίδια χρονιά, ήρθε σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα κι εκείνος μεσολάβησε, ώστε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. ήταν το “Τραγούδι του δρόμου”, ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου από ένα ποίημα του Φ. Γκ. Λόρκα.

Έγραψε ιδιαίτερα σημαντικά τραγούδια τα οποία συνδέθηκαν με το αντιδικτατορικό και αντιπολεμικό κίνημα της εποχής της Δικτατορίας. Στο πλαίσιο των αναζητήσεών του έξω από τις φόρμες του λαϊκού τραγουδιού, μελοποίησε ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, σε ελληνική απόδοση από το Γιάννη Ρίτσου.

Κατά τη μεταπολίτευση συμμετείχε σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής (με αποκορύφωμα τη συναυλία στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, που κατέγραψε ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία του “Τραγούδια της Φωτιάς”). Την ίδια εποχή, κυκλοφόρησε το δίσκο “Τα Τραγούδια του Δρόμου”, με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της Δικτατορίας. Μελοποίησε σπουδαίους στιχουργούς όπως τους: Λευτέρη Παπαδόπουλο (με τον οποίο τον συνέδεε και στενή φιλία), Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Νεγρεπόντη κ.ά. Τραγούδια του ερμήνευσαν σημαντικοί τραγουδιστές όπως οι: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά.

συνθέτης, ρεμπέτικα, λαϊκά, μαντολίνο, βιολί, μπουζούκι, Αθήνα, Νομικά, κατοχή, Θεσσαλονίκη, Ουζερί, Β΄ Παγκόσμιος, Λονδίνο

Μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες…

(1915 – 1984) Μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ρεμπέτικης και της Λαϊκής Μουσικής. Από μικρή ηλικία έπαιζε μαντολίνο, βιολί και μπουζούκι. Το 1936 πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομικά, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η μουσική. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα μεγάλο διάστημα είχε δικό του μαγαζί, το “Ουζερί ο Τσιτσάνης”. Εκεί έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, τα οποία ηχογραφήθηκαν μετά την λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Πέθανε στο Λονδίνο στις 18/1/1984 ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες.

Το μπουζούκι ήταν σε χρήση…

Το μπουζούκι ήταν σε χρήση στον ελληνικό χώρο επί αιώνες. Είναι μια παραλλαγή της οικογένειας των ταμπουράδων (“bouzouk”: τούρκικη λέξη που σημαίνει σπασμένος). Πιθανότατα όμως η ονομασία του προέρχεται από το ντουζένι, τρόπο κουρδίσματος του τουρκικού σαζ. Ανάλογα με τον τρόπο κατασκευής, το μέγεθος, το σχήμα, τον αριθμό χορδών κ.ά. διακρίνουμε το μπουζούκι, τον τζουρά, τη μπουζουκομάνα, το γόνατο (σκαφτό), το μπαγλαμά.

Το μήκος του μπουζουκιού είναι περίπου 90 εκ. έως ένα μέτρο και ηχεί σαν το λαγούτο. Ο μπαγλαμάς, που είναι το μικρότερο όργανο της οικογένειας, έχει μήκος περίπου 40-60 εκ. και τρεις διπλές χορδές.

Το μπουζούκι παίζεται με πένα. Είναι συνήθως τρίχορδο ή τετράχορδο. Το τρίχορδο έχει τρεις διπλές χορδές, ενώ το τετράχορδο έχει μονές ή διπλές τις δύο χαμηλότερες χορδές και διπλές τις δύο ψηλότερες.

συνθέτης, ρεμπέτικα, λαϊκά, μπουζούκι, Τσιτσάνης

Συνθέτης ρεμπέτικων και λαϊκών…

(1925 – 1992) Συνθέτης ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών και ένας από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του μπουζουκιού. Η γνωριμία του με το Β. Τσιτσάνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας.