Λέξεις-κλειδιά
Βοήθεια
…
Πλήρης απάντηση
Στην αρχαία Ελλάδα, η προσωδία ήταν ποσοτική (απαγγελία που έδειχνε τη διαφορά μακρών και βραχέων συλλαβών, δίνοντας σε κάθε λέξη ένα στοιχειώδες ρυθμικό σχήμα). Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες γίνεται τονική (απλώς λέξεις με τονισμένες και άτονες συλλαβές).
Επεξήγηση:
Στην αρχαιότητα υπήρχαν βραχείες και μακρές συλλαβές, επομένως κάθε συλλαβή είχε διαφορετική διάρκεια. Στη σημερινή γλώσσα υπάρχουν τονισμένες και άτονες συλλαβές. Έτσι το μέτρο καθοριζόταν από την διαδοχή μακρών και βραχέων συλλαβών, ενώ σήμερα κ αθορίζεται από τη διαδοχή τονισμένων και άτονων. Για παράδειγμα, το ιαμβικό στην αρχαιότητα ήταν βραχεία – μακρά, ενώ σήμερα είναι άτονη – τονισμένη. Επίσης ο τονισμός από μελωδικός έγινε δυναμικός.